❄️ Zinterpretuj Podany Utwór Postaw Tezę Interpretacyjną I Uzasadnij Ją

Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Cześć !! Muszę zrobić wykresy i napisać części zdania a) W sklepie nie było żadnych ładnych spodni b) Palenie papierosów pow… Temat 3. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 wyrazów. WreszcieWołodyjowski ozwał się:– Baśka, zmówimy sobie teraz pacierz.I te dwie dusze, czyste jak łzy, poczęły się modlić.W miarę jak odmawiali pacierze, spływał na oboje spokój, a potem zmorzył ich seni usnęli aż do pierwszego brzasku.Pan Wołodyjowski odprowadził następnie Basię […], na odchodnym zaś rzekł jej Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów - maksimum 300. KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER EVVIVA L'ARTE! Eviva l'arte! Człowiek zginąć musi - cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem, nędza porywa za gardło i dusi - zginąć, to zginąć jak pies, a tymczasem, Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 wyrazów. Wisława Szymborska Wczesna godzina Śpię jeszcze, a tymczasem następują fakty. Bieleje okno, szarzeją ciemności, wydobywa się pokój z niejasnej przestrzeni, szukają w nim oparcia chwiejne, blade smugi. Matura próbna 2021. W środę uczniowie zdawali egzamin z języka polskiego na poziomie podstawowym / Forum Źródło: Andrzej Hulimka / Forum, fot: RM, Andrzej Hulimka / Forum Zinterpretuj utwór Bolesława Leśmina "Dusiołek" Postaw teze interpretacyjną i uzasadnij ją. Twórcy dwudziestolecia międzywojennego wobec tradycji kulturowej i literackiej; Wybierz jedną z piosenek powstałych do słów J.Tuwima, która najbardziej Ci się spodobała i uzasadnij; 1. -„Strych” Beata Obertyńska- „Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij.”,-„Cudzoziemka” Maria Kuncewiczowa- „Czy człowiek sam decyduje o swojej przyszłości? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu Cudzoziemki Marii Kuncewiczowej oraz wybranych tekstów kultury.”. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 wyrazów. Ewa Lipska Mogę Wymyślać mogę wszystko od początku. 2JWn5MX. Interpretacja wiersza Interpretacja to rzadko wybierany temat maturalny. Jednak pytacie o nią i dajecie do zrozumienia, ze boicie się jej zarówno na pisemnej, jak i (szczególnie) na maturze ustnej. Obie interpretacje robi się inaczej. Ta na ustnym jest dużo prostsza, zacznijmy więc od interpretacji wiersza na maturze pisemnej. Polecenie w przypadku wyboru tematu drugiego na maturze brzmi: Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Należy postawić tezę interpretacyjną, a następnie dowieść jej słuszności poprzez interpretację utworu. Odczytanie sensu utworu najczęściej nie jest trudne, choć nie musi być jednoznaczne. Egzaminator w kluczu odpowiedzi ma wszystkie możliwe interpretacje. Jeśli myślisz zupełnie inaczej albo, co gorzej, nie rozumiesz treści wiersza – lepiej weź się za napisanie rozprawki 😊 Interpretacja musi zawsze opierać się o tekst. Pisanie o tym, czego nie ma w tekście lub co jest z nim sprzeczne, będzie skutkować błędem interpretacyjnym lub nadinterpretacją. Jak zatem napisać interpretację utworu lirycznego? Przeczytaj uważnie wiersz. Zwróć uwagę na tytuł, który często bywa kluczem do interpretacji i przeczytaj go ponownie. Sformułuj problem, który poruszony został w tekście. To od niego zależeć będzie, jak potoczy się Twoja interpretacja. Zapisz go na marginesie. Nie myśl jeszcze, że jest to główna myśl utworu. Wyszukaj i podkreśl w wierszu słowa kluczowe. To takie słowa, które się powtarzają, pisane są innym drukiem. Słowa, których nie da się przeoczyć. Zastanów się, czy słowa kluczowe zawarte są w zapisanej przez Ciebie tezie. Teraz zajmij się kontekstami. Poniżej zamieszczam ich rodzaje i przykłady: a. kontekst biograficzny – wpływ autora na powstanie dzieła – (np.: zawiązek Trenów z wydarzeniami w życiu J. Kochanowskiego – śmierć córki) b. kontekst kulturowy – odniesienie do tradycji kulturowej (np. antycznej, biblijnej) związanej z omawianym wierszem; odwołanie do pozaliterackich tekstów kultury (jak filmy, spektakle teatralne, obrazy, plakaty, rzeźby, komiksy itp.); c. kontekst historyczny – plan zdarzeń historycznych, politycznych → (np.: doświadczenie II wojny światowej – obecne w poezji K. K Baczyńskiego), do niego bardzo blisko jest kontekstowi politycznemu i ja umieszczam je razem. Kontekst polityczny występuje w „Przedwiośniu” Żeromskiego. Jest nim zmiana poglądów politycznych Cezarego Baryki. d. kontekst filozoficzny – przywołanie poglądów filozoficznych w utworze – stoicyzm i epikureizm w utworach Kochanowskiego e. kontekst religijny – odwołanie do religii – takim kontekstem będzie czytanie „Biblii” przez Sonię na prośbę Raskolnikowa. f. kontekst literacki – przywoływanie fragmentu dzieła, motywu w innym dziele Zastanów się, czy widzisz w utworze któryś z tych kontekstów. Nie musisz umieć ich nazywać. Może po prostu ten utwór kojarzy Ci się z utworem o podobnej tematyce? (Kiedy omawiamy wiersze Broniewskiego, skierowane do zmarłej córki – Anny, nie sposób nie pomyśleć o Kochanowskim, wyrażającym bol po stracie Urszuli). Rozpoznaj gatunek liryczny (np. pieśń, hymn, psalm, tren, fraszka). Jeśli nie wiesz, jaki to gatunek – posługuj się terminem „utwór” i nie wymyślaj, czym on może być, gdyż łatwo tu o błąd rzeczowy. Określ tematykę utworu (np. liryka miłosna, refleksyjno-filozoficzna, religijna, żałobna, autotematyczna (mówiąca o literaturze, poezji)). Rozpoznaj osoby wiersza – kto mówi (podmiot liryczny) i do kogo mówi (adresat wiersza). Napisz więcej o osobie mówiącej w jaki sposób się ujawnia, w czyim imieniu się wypowiada, jakie emocje ujawnia. Kiedy już wiesz kto i do kogo mówi, to teraz rozważ o czym mówi. To sytuacja liryczna. Widzisz uczucia, refleksje, nastrój? Opisz je. Wskaż typ liryki a. liryka bezpośrednia – podmiot mówi w 1 osobie, dokładnie możemy go określić, b. liryka pośrednia podmiot najczęściej wypowiada się w 3 osobie, często występuje jako obserwator, c. liryka podmiotu zbiorowego – podmiot wypowiada się w 1 osobie liczby mnogiej. Jeśli chodzi o interpretację, to w zasadzie tyle, na koniec możesz napisać, czy to, o czym pisze autor jest częste, czy opisywane zjawiska różnią się od tego, co znamy, robi je inaczej. Jeśli czujesz, że wpływ na mówienie o uczuciach ma forma wiersza, to napisz także o niej. Staraj się jednak wplatać informację o budowie w treść, zadając sobie pytanie – i co z tego? opisz kompozycję utworu – określ zamysł kompozycyjny, przyjrzyj się wersyfikacji – budowie strof, wersów, rymów, określ środki stylistyczne i zastanów się, czemu służą (zajmiemy się nimi w kolejnych wpisach) określ typ obrazowania (realistyczne, fantastyczne, deformujące).Pamiętaj ! Twoim głównym zadaniem jest zargumentowanie tezy. Nie rób zatem interpretacji „ w cały świat, gdyż możesz zaprzeczyć własnej tezie. Omówienie formy jest zatem mniej ważne niż treść. Za rozwiązanie zadania interpretacyjnego w formie wypowiedzi argumentacyjnej otrzymuje się maksymalnie 50 punktów. Kryteria oceny interpretacji utworu poetyckiego: Koncepcja interpretacyjna – 9 punktów. Uzasadnienie tezy interpretacyjnej – 15 punktów. Poprawność rzeczowa – 4 punkty. Zamysł kompozycyjny – 6 punktów. Spójność lokalna – 2 punkty. Styl tekstu – 4 punkty. Poprawność językowa – 6 punktów. Poprawność zapisu – 4 punkty. Pamiętaj ! Jeśli w pracy nie postawisz tezy interpretacyjnej, czyli nie określisz w jednym zdaniu o czym mówi wiersz, egzaminator nie przyzna Ci punktów w pozostałych kategoriach. Jeśli w pracy brakuje uzasadnienia, praca również nie otrzymuje punktów za formę. Co to oznacza? Że podobnie, jak w rozprawce bronisz swojego zdania – czyli tezy. Masz pytania? Zadaj je, a postaram się na nie odpowiedzieć. Chcesz poćwiczyć interpretację wiersza – napisz do mnie. Na szczęście na egzaminie ustnym analiza wiersza nie jest tak wymagająca. Wkrótce omówimy ją dokładniej. Temat matury do rozwinięcia Temat 2. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Słyszę czas Tylko w nocy słyszę czas, Pytam dokąd mnie goni Przez tyle świata, tyle miast, Ciągle zmieniam adresy, Gubię zapiski i rękopisy, Nie wiem gdzie mieszkam I nie wiem jak długo, Bo to wszystko tymczasem, Wszystko w międzyczasie, W tym bękarcim słowie, Ale jakże mądrym I jak okrutnym, W międzyczasie od początku, W międzyczasie do końca, I tyle jest mego słowa A poza nim Już prawdziwy czas. Słyszę go w nocy, Patrzę w ciemność i widzę Jak mijam w nawiasie, Od urodzenia do śmierci, Pod każdym adresem, W każdym mieszkaniu, W ogromnym świecie, Śród pogubionych zapisków I trwożnych słów Mego międzyistnienia. Na próżno go pytam, On mnie nie goni, Czeka spokojnie, Nic mi nie powie I jeśli co słyszę To tylko w uszach Pusty szum. Jest to czas, w który nie mogę wkroczyć, Któremu nie mogę się sprzeciwić, Do którego nie należę, A który jest wszystkim. [1969] Kazimierz Wierzyński, Słyszę czas, [w:] tegoż, Poezja i proza, Kraków 1981. Zielona czcionka: teza i nawiązania do niej. Czerwona czcionka: analiza i interpretacja. Niebieska czcionka: budowa wiersza. Realizacja, 610 wyrazów Wiersz „Słyszę czas” Kazimierza Wierzyńskiego jest utworem filozoficzno-refleksyjnym. Ze względu na formę możemy zakwalifikować go do liryki bezpośredniej. Osobą mówiącą w wierszu jest homo viator, który w swojej wędrówce poszukuje sensu istnienia. Wprowadzenie tego toposu jest podstawą do rozważań dotyczących przemijania, krótkości życia człowieka w porównaniu z bezmiarem wieczności. Przesłanie utworu ma uniwersalny charakter związany z niemożnością zrozumienia przez jednostkę, podczas czasu danego jej na ziemi, sensu życia oraz koniecznością akceptacji nieuzyskania odpowiedzi na fundamentalne pytania egzystencjalne. Neologizm artystyczny „międzyistnienie” pokazuje, jak ulotne i krótkie jest życie człowieka, które ogranicza się do czasu „od urodzenia do śmierci”. Bohater „mija w nawiasie” – jego egzystencja jest nieznacząca w kontekście wieczności, jest niczym wtrącenie w zdaniu, którego obecność nie jest konieczna, potrzebna. Lepiej tę kwestię pomaga zrozumieć wiersz „Krótkość żywota” barokowego poety metafizycznego Daniela Naborowskiego. Utwór ten ukazuje człowieka jako efemerydę, której istnienie trwa czwartą część mgnienia. Narodziny są początkiem śmierci. Życie jest niezwykle krótkie – sprowadza się do punktu na osi czasu. Taka wizja, nawiązująca do filozofii baroku, jest również obecna w „Słyszę czas” Wierzyńskiego. „Ja” liryczne wędruje „przez tyle świata, tyle miast”. Wyliczenie rzeczy, które przemijają podczas jego podróży (adresy, zapiski, rękopisy) podkreśla brak przywiązania do kwestii materialnych oraz miejsc. Zdanie złożone współrzędnie, składające się z dwóch zdań oznajmujących: „Nie wiem gdzie mieszkam / I nie wiem jak długo” pokazuje zagubienie osoby mówiącej, która czuje się wyobcowana, nie ma swojego miejsca na ziemi. Jednocześnie nie wie, ile czasu pozostało jej do śmierci. Jej życie ogranicza się do „międzyczasu” – określenia, które wykorzystywane jest w mowie potocznej do nazwania przerw pomiędzy spotkaniami, zadaniami, okresu, w którym można wykonać ważny telefon lub umówić się na kawę. Tutaj „międzyczas” definiuje całą egzystencję. Epitety: „mądry” i „okrutny” odnoszące do niego pokazują, jak trafnie określa on istotę marności istnienia, a także jak smutna jest ta wizja. Stwierdzenie: „I tyle jest mego słowa” dodatkowo uwypukla małość życia jednostki. Z krótkim, ulotnym istnieniem człowieka skontrastowany jest „prawdziwy czas” – wieczność, która rządzi się swoimi prawami. Podmiot liryczny wędrował w przekonaniu, że jest goniony, musi uciekać, by móc odnaleźć odpowiedź na nurtujące pytania egzystencjalne. Podczas konfrontacji z występującym w utworze „czasem”, który możemy utożsamić z pierwiastkiem duchowym, „ja” liryczne uświadamia sobie, że nie otrzyma żadnej odpowiedzi, o czym świadczą stwierdzenia: „Na próżno go pytam , […] nic mi nie powie”. Bohater przez całe życie wędrował, nie znając celu i sensu swojej tułaczki. Próbował znaleźć odpowiedź na pytanie: „dokąd mnie goni?”. Jednak w chwili śmierci, kiedy przestaje uciekać, błąkać się, zdaje sobie sprawę, że nigdy nie będzie mu dane zrozumieć pewnych spraw, które są nie do ogarnięcia umysłem. Człowiek nigdy nie pojmie pewnych prawd. Tak było z Hiobem, który nie znał źródeł swojego niezawinionego cierpienia. Pytał Boga, ale nie otrzymał odpowiedzi. Zrozumiał, że musi zawierzyć Ojcu, gdyż nie zrozumie spraw Boskich. Osoba mówiąca w wierszu podczas spotkania z „czasem”, który „czeka spokojnie”, nie dostanie odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jedyne, co może usłyszeć to „pusty szum”. Szum jest nakładaniem się wielu dźwięków, jest niezrozumiały – człowiek nie jest w stanie pojąć odpowiedzi. W ostatniej zwrotce ukazana jest bezradność bohatera, który nie jest zdolny do buntu („nie mogę się sprzeciwić”). Odwieczne prawa rządzące światem są niezmienne. Określenie czasu: „jest wszystkim” nawiązuje do romantycznego pojmowania świata, który spajany jest przez przenikający wszystko Absolut. W utworze obecny we wszystkim czas jest nie do ogarnięcia. Człowiek w swojej małości jest znikomy, nie należy do wieczności, czuje się wyobcowany. „Ja” liryczne wie, że w swoim „międzyistnieniu” złożonym z różańca chwil, drobnych spraw, takich jak „pogubione zapiski” nie zdoła pojąć sensu istnienia. „Słyszy czas”, który zna wszystkie odpowiedzi, ale nawet w momencie śmierci nie pojmie ich, zostaną „pustym szumem”. Akceptuje to, godzi się z istnieniem sprowadzonym do „bękarciego słowa” – „międzyczas”. Źródło: CKE Matura 2018 rozprawka interpretacja wiersza Matura 2017 rozprawka interpretacja wiersza Matura 2016 rozprawka interpretacja wiersza „Odnaleźć samego siebie ” to jeden z nowszych wierszy Tadeusza Różewicza. Tak jak w wielu innych swoich utworach poeta skupia się na aktualnej postawie życia człowieka w świecie. Zauważa fakt, że pojęcie człowieka jako jednostki zaczyna być zapomniane wskutek nieustannego życia w grupie, porównywania się do innych i zapominaniu o własnej wartości. Autor pragnie ukazać problem doczesnego świata i skrytykować zbiorowość na rzecz jednostki. Tadeusz Różewicz skupia się na ludziach młodych, albowiem wie, że młodzi ludzie nie mają jeszcze do końca ukształtowanej artykuł aby odblokować treść„Odnaleźć samego siebie ” to jeden z nowszych wierszy Tadeusza Różewicza. Tak jak w wielu innych swoich utworach poeta skupia się na aktualnej postawie życia człowieka w świecie. Zauważa fakt, że pojęcie człowieka jako jednostki zaczyna być zapomniane wskutek nieustannego życia w grupie, porównywania się do innych i zapominaniu o własnej wartości. Autor pragnie ukazać problem doczesnego świata i skrytykować zbiorowość na rzecz jednostki. Tadeusz Różewicz skupia się na ludziach młodych, albowiem wie, że młodzi ludzie nie mają jeszcze do końca ukształtowanej osobowości. Zachęca ich do poszukiwania siebie i obierania w życiu właściwej drogi. Będąc przynależnym do różnych grup, zostają oceniani jako całość, a nie jako pojedyncza jednostka. Stają się niesłyszalni, niezauważalni i bezwartościowi. Prowadząc rozmowę z Bogiem w formie modlitwy, powinni robić to w samotności, ciszy i spokoju. Wyznawanie wiary w sposób publiczny i grupowy nie sprawia, że jest ona bardziej szczera i autentyczna. Młodzi ludzie muszą zastanowić się, czy tak właśnie powinien zachowywać się uczeń w stosunku do swojego nauczyciela, którym jest Bóg. Podmiot liryczny w wierszu jest dosłowny i bezpośredni. Używając stwierdzeń, że młodzi ludzie są przerabiani na masę ludzką, ciemną i towarową zwraca uwagę na fakt, że stają się oni nieprawdziwi, łatwo przejąć nad nimi kontrolę oraz że mają fikcyjną osobowość. Stają się w ten sposób po prostu przedmiotem wyprodukowanym hurtowo. Różewicz wie i rozumie, że w dzisiejszej dobie człowiek młody boi się samotności i niezrozumienia, jednak pragnie by w ten sposób, nie zatracili swojego prawdziwego wnętrza i nie bali się wyrażać siebie. Opisywany wiersz Tadeusza Różewicza pobudza do refleksji nad życiem młodzieńczym i nad tym, jak można w tym czasie zatracić własną osobowość. Stara się zachęcić do namysłu nad własnym życiem i do wprowadzenia w niego zmian pomimo tego, że nie zawsze droga do odzyskania własnej tożsamości może być łatwa. Młodzi ludzie nie mają się bać ciszy lub samotności, ponieważ może być to cenna chwila do głębszej analizy własnego życia.

zinterpretuj podany utwór postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją